Οι κερκίδες χρειάζονται αρχηγούς και οπαδούς!

Οι μέρες δύσκολες αλλά κατάλληλες για να έχει την απόλυτη εφαρμογή ο χαρακτηρισμός «ποδόσφαιρο το όπιο του λαού». Εκατομμύρια φίλαθλοι περίμεναν πώς και πώς την αναμέτρηση της Εθνικής με τη Ρουμανία. Κάποιες χιλιάδες εξ αυτών, επέλεξαν να βρεθούν στο γήπεδο.

Κατάμεστο το Καραϊσκάκη, αγάπη για την ομάδα, πάθος για τη νίκη. Στην κερκίδα δημιουργήθηκε μία απλή αλλά ουσιαστική -γαλανόλευκη- κορεό. Πριν αρχίσει το παιχνίδι, η καλύτερη στιγμή της κερκίδας είχε ήδη παιχτεί. Ηταν και η τελευταία.

Η Εθνική, όπως πολλές εθνικές, δεν έχουν δικό τους οπαδικό κοινό. Εχουν χιλιάδες φιλάθλους που θέλουν να βρεθούν στο γήπεδο για να υποστηρίξουν αλλά όχι για να δώσουν οπαδική παράσταση.

Αν έδινε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι ένας ελληνικός σύλλογος, το γήπεδο θα έβραζε. Ολοι μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν το Καραϊσκάκη για ένα ματς-πρόκριση στους «8» ή στους «4» ενός ευρωπαϊκού θεσμού. Πώς θα ήταν η Λεωφόρος, η Τούμπα κλπ.

Την Παρασκευή το βράδυ, στα πέταλα του φαληρικού γηπέδου δεν υπήρχε οργάνωση. Λογικό να μείνει «παγωμένο» ολόκληρο το γήπεδο. Οι φίλαθλοι ήθελαν αλλά δεν υπήρχε κάποιος να τους συντονίσει. Οι… επίσημες οδηγίες από τα μεγάφωνα, περισσότερο εκνεύριζαν παρά πώρωναν. Η αλήθεια είναι πως οι καλές κερκίδες χρειάζονται οργάνωση. Αρχηγούς και παθιασμένο κόσμο. Δηλαδή, οπαδούς!

Οπαδοί ήταν στην κερκίδα των φιλοξενουμένων. Περίπου 1.000 Ρουμάνοι δε σταμάτησαν ούτε λεπτό. Αρμονία στα συνθήματά τους, ατελείωτος ρυθμός, τύμπανα, καπνογόνα, κροτίδες και γενικά ωραίος οπαδικός θόρυβος. Είχαμε καιρό να δούμε στην Ελλάδα οπαδούς των αντιπάλων να κάνουν μια τόσο ωραία κερκίδα.

Μια κερκίδα που φυσικά δε θα έχει καμία σχέση με αυτή που θα κάνουν ως γηπεδούχοι την ερχόμενη Τρίτη. Οι περισσότεροι από τους Ρουμάνους που βρέθηκαν στο Καραϊσκάκη την Παρασκευή, ήταν οπαδοί. Οι χιλιάδες που θα βρεθούν στο Βουκουρέστι την Τρίτη, θα είναι φίλαθλοι.

Και 1.000 οπαδοί μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερο θόρυβο και ομορφότερη κερκίδα σε σχέση με 30.000 φίλαθλους.