Αθλητισμός και πολιτική σημαίνει μια μεγάλη κερδοφόρα μπίζνα. Πάρε και δώσε, δώσε και πάρε. Η σχέση πολιτικής και αθλητισμού δεν ήταν ποτέ μα ποτέ αθώα. Μάλιστα κάποιες φορές ήταν και άκρως επικίνδυνη. Εκτός από κερδοφόρα που είναι πάντα.
Τα ομαδικά αθλήματα αλλά και τα ανταγωνιστικά σπορ, με την εισβολή της πειθαρχίας αλλά και της «δικαιολογημένης» επιθετικότητας, θυμίζει την προετοιμασία για μια στρατιωτική σύγκρουση. Με έπαθλο τη νίκη. Και τη σημαία να κυματίζει…
Στο βιβλίο του παράφρον που αιματοκύλησε ολόκληρη την Ευρώπη, στον «Αγών» του Αδόλφου Χίτλερ, είχε γράψει: «Δώστε στο γερμανικό έθνος έξι εκατομμύρια σώματα με άμεμπτη αθλητική εκγύμναση… και το κράτος θάχει δημιουργήσει ένα στρατό».
Οι ποδοσφαιρόφιλοι ξέρουν καλά πώς μεταφράζονται δύο φράσεις. Το «στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί» του Λίνεκερ και στα «πάντσερ» που τα έχουμε συνδυάσει με την εικόνα 11 ρομπότ-μαχητών που δεν τα παρατάνε μέχρι το τέλος. Οι Γερμανοί δεν είναι φυσικά οι μόνοι. Υπήρχαν προγενέστεροι…
Στον άνθρωπο που αναβίωσε τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, τον Κουμπερντέν, του έχουν χρεώσει πολλά. Εκτός των μπόλικων -αρνητικών- αιτιών που έκρυβε η κίνησή του, κάποιοι ιστορικοί θεωρούν πως ο βαρώνος ήθελε να δημιουργήσει μια παγκόσμια γιορτή ειρήνης αλλά χωρίς να πιστεύει πως θα καταπραΰνει το μίσος μεταξύ των κρατών.
Την ίδια στιγμή που διαφήμιζε και μιλούσε για τα ολυμπιακά ιδεώδη και το ευ αγωνίζεσθε, ο μιλιταριστής Κουμπερντέν οραματιζόταν να δημιουργήσει μια γαλλική νεολαία που θα ήταν έτοιμη να τα δώσει όλα στο πεδίο της μάχης. Πίστευε, ακράδαντα, πως η λαχτάρα για μάχη ήταν μέσα στο DNA της ανθρώπινης φύσης. Για το τελευταίο, δεν έχει άδικο…
Μιλιταριστικά σκέφτονταν και τα απολυταρχικά κομμουνιστικά κράτη που με κάθε τρόπο ήθελαν να δημιουργούν αθλητικές μηχανές που θα πρωταγωνιστούσαν. Μια νίκη με τα σύμβολα της χώρας σου πάντα ανεβάζει το ηθικό. Και όταν θελήσουν να σε χρησιμοποιήσουν, πολεμάς πιο εύκολα γι’ αυτά τα σύμβολα.
Η σχέση του αθλητισμού με την πολιτική, όταν έχει ξεκάθαρες μιλιταριστικές προεκτάσεις, γίνεται νούμερο ένα επικίνδυνη. Ποιος είναι ο ρόλος των νέων-οπαδών σε αυτό το σύνθετο σύστημα; Επίσης πολύπλευρος. Ως μία πρώτη προσέγγιση θα αρκεστούμε σε αυτό που είχε πει ο Άντονι Μπέργκες…
«Η βία μεταξύ των νέων ανθρώπων αποτελεί μια πλευρά της επιθυμίας τους να δημιουργήσουν. Δεν ξέρουν πώς να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά την ενέργειά τους κι έτσι καταλήγουν να πράττουν το αντίθετο και να καταστρέφουν», έγραψε ο συγγραφέας που -βιωματικά- δημιούργησε το Κουρδιστό Πορτοκάλι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου